Adrianna Randak adwokat

W związku z pytaniami, które pojawiły się po opublikowaniu artykułu dotyczącego regulacji kontaktów dziecka z rodzicem w sytuacji rozstania (link do poprzedniego artykułu znajdziecie tutaj), postanowiłam odpowiedzieć na nie w formie – w miarę możliwości – krótkich tekstów.

O co tak naprawdę chodzi z tym ‘zagrożeniem ukaraniem” kogo i za co można „ukarać” i w jaki sposób? Jaki jest cel tej instytucji? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie poniżej.

Punktem wyjścia do rozważań na temat wyżej wzmiankowanej instytucji będzie prawomocne orzeczenie Sądu bądź ugoda zatwierdzona przez Sąd/ zawarta przed mediatorem o uregulowaniu kontaktów dziecka z rodzicem. Orzeczenie bądź ugoda powinna stać w zgodzie z najlepiej pojętym interesem dziecka – dlatego też ustalenia te winny być przez rodziców respektowane.

Jednak, co robić gdy któryś z rodziców takiego uregulowania nie przestrzega?

... i mam tu namyśli zarówno rodzica, który ma z dzieckiem ustalone kontakty ale również rodzica, z którym dziecko mieszka oraz rodziców, którzy maja tzw. „opiekę naprzemienną”.

Wówczas możliwe jest postępowanie składające się z dwóch etapów :

pierwszy etap to złożenie wniosku o zagrożenie ukaraniem określoną karą pieniężną rodzica, który nie wykonuje zapadłego orzeczenia/ugody. Wówczas do wniosku należy dołączyć prawomocne orzeczenie regulujące kontakty, uzasadnić wniosek wskazując na zachowania rodzica, który dopuszcza się naruszenia/naruszeń oraz wskazanie jego możliwości zarobkowych (pozwoli to na ustalenie wysokości kwoty, której ukaraniem Sąd zagrozi rodzicowi nieprzestrzegającemu ustalonych kontaktów). Na postanowienie to przysługuje zażalenie.

W przypadku, gdy postanowienie o zagrożeniu ukaraniem staje się prawomocne, a rodzic w dalszym ciągu dopuszcza się ww. naruszeń – wówczas można przystąpić do drugiego etapu, tj. można złożyć wniosek o ukaranie rodzica za utrudnianie bądź niewykonywanie kontaktów z dzieckiem. Sąd po przesłuchaniu uczestników postępowania – jeśli stwierdzi przesłanki do ukarania rodzica karą pieniężna – wydaje postanowienie o ukaraniu. Karę wylicza się jako iloczyn określonej kwoty w postanowieniu o zagrożeniu ukaraniem a ilością naruszeń.

tj. np. Sąd zagroził ukaraniem rodzica za każdorazowe utrudnienie/niewykonanie kontaktu z dzieckiem kwotą 500 zł. W II etapie postępowania zostaje ustalone, iż rodzic dopuścił się 10 takich naruszeń (1 kontakt = 1 naruszenie) – wówczas Sąd wymierzy takiemu rodzicowi karę 5 000 zł.

Na postanowienie o ukaraniu przysługuje zażalenie. Po uprawomocnieniu się postanowienia – jest ono podstawą do wszczęcia egzekucji, tj. w razie, gdy rodzic będzie uchylał się od zapłaty – z takim postanowieniem możemy udać się do komornika, który zajmie się wyegzekwowaniem ww. kwoty.

W przypadku dalszych naruszeń składać można kolejne wnioski o ukaranie. Jeśli zmianie ulegną okoliczności (zarobki, sytuacja majątkowa obowiązanego) można również wnioskować o zmianę kwoty wskazanej w postanowieniu o zagrożeniu ukaraniem.